- We are the most beautiful - claimed delicate daisies.
- Perhaps, however I am the most distinguished - replied calmly purple foxglove.
- And I am the healthiest of you all, a celebrated natural remedy - added St John's-wort with a hint of pride.
- You may be just that - sceptically commented brown clovers - but we are the favourites of both farmers and animals.
Mocking the silliness of the quarrel, blooming lilac gently moved its sweet-smelling branches in a soft innocent breeze.
Buttercups were having none of it and riposted hastily that they were the happiest and the sunniest of blooms. To which, fragile poppies responded vaingloriously:
- We are vivid, symbolic and belong in a garden rather than in a meadow.
In a shy reply, a clump of blushing forget-me-nots whispered that they were the most romantic of flowers.
For an answer, quietly dignified bush of wild pink roses only sighed with the most fragrant of scents.
Suddenly, they all heard the light tread of a little girl's footsteps and turned their heads in her direction. The lass with a cascade of dark curles around her face, was skipping through the grass. Oblivious of the quarrel that had just taken place, she started picking the flowers one by one and arranging them in a floral cornucopia. At last she looked at the overflowing bunch and clearly satisfied with herself, the girl laughed with her pearly laughter saying to the wildflowers: 'What a lovely bouquet you make for my mummy's birthday!'
O Polnych Kwiatach
W wiosenny poranek, w sercu tęczowej łąki, gdzie krowy i konie lubiły się paść, zastęp polnych kwiatów toczył srogi spór.
-My jesteśmy najpiękniejsze - twierdziły stokrotki.
- Być może, być może, aczkolwiek ja jestem najdostojniejsza - odrzekła spokojnie fioletowa naparstnica.
- A ja jestem najzdrowszy i podziwiany jako lek z Bożej apteki - z nutką dumy dodał krwawnik.
- Jeśli nawet tak jest - sceptycznie skomentowała brązowa koniczyna - to my jesteśmy ulubienicami rolników i zwierząt.
Drwiąc z powierzchowności tej kłótni, bez delikatnie poruszył słodko pachnącymi gałązkami na miękkim wiosennym wietrzyku.
Jaskrawe jaskry, nic a nic się z tym nie zgadzając, stwierdziły że są najszczęśliwszymi i najsłoneczniejszymi kwiatami. Na co, kruche czerwone maki, odparły wyniośle:
- My jesteśmy barwne, symboliczne i przynależymy do ogrodu raczej niż do łąki.
Czerwieniąc się kępa wstydliwych niezapominajek szepnęła, że to one są najromantyczniejszymi z kwiatów.
W odpowiedzi, dystyngowany krzew dzikiej róży, zaledwie westchnął wonnym aromatem popołudnia.
Nagle, wszystkie kwiaty obróciły główki na dźwięk kroków biegnącej dziewczynki. Podskakiwała lekko i rytmicznie coś nucąc. Jej ciemne włosy roztańczyły się wokół jej słodkiej twarzy, opadając krętymi kaskadami. Nieświadoma kłótni kwiatów dziewczynka, zaczęła zbierać je jeden po drugim, starannie aranżując je w kwiecisty róg obfitości. W końcu, spojrzała z zadowoleniem na barwne naręcze i wybuchła perlistym śmiechem, zwracając się do polnych kwiatów: 'Jaki piękny bukiet stworzyłyście dla mojej mamy!'
Fiori di Campo
In una soleggiata giornata di primavera in mezzo a un prato colorato e selvaggio, dove mucche e cavalli pascolano spesso, un gruppo di fiori stava litigando.
- Siamo le più belle - affermarono le delicate margherite.
- Forse, comunque io sono il più illustre - rispose con calma il digitale viola.
- E io sono il più sano di tutti, un celebre rimedio naturale - aggiunse l'erba di San Giovanni con un pizzico di orgoglio.
- Può essere - commentarono in tono scettico i trifogli marroni - ma noi siamo i favoriti sia degli agricoltori che degli animali.
Deridendo la stupidità del litigio, il lillà in fiore muoveva delicatamente i suoi rami profumati in una leggera brezza innocente.
I ranuncoli non se ne facevano una ragione e si affrettarono a ripetere che erano le fioriture più felici e splendenti. Ai quali, i fragili papaveri risposero vanagloriosamente:
- Siamo vivaci, simbolici e apparteniamo a un giardino anziché a un prato.
In timida risposta un gruppo di nontiscordardimé arrossì, sussurrando che erano i fiori più romantici.
In replica, un cespuglio discretamente dignitoso di rose rosa selvatiche sospirò soltanto con il più fragrante dei profumi.
All'improvviso, tutti udirono il passo leggero della camminata di una bambina e girarono la testa verso di lei. La bambina, con una cascata di riccioli scuri intorno al viso, stava saltellando tra l'erba. Ignara della disputa che aveva appena avuto luogo, iniziò a raccogliere i fiori uno ad uno, disponendoli in una cornucopia floreale. Alla fine guardò il mazzo traboccante e chiaramente soddisfatta di se stessa, sorrise con il suo sorriso di madreperla dicendo ai fiori selvatici: ‘Siete proprio un bel mazzolino per il compleanno di mia mamma!’
ACTIVITIES
